’92 yılı gezenimizin Rock ve Metal müzik sahnesi için belki de en önemli yıl olabilir. Rage Against the Machine, Stone Temple Pilot ve Body Count gibi gruplar debut albümünü yayınlarken, Alice in Chains “Facelift” ile yakaladığı başarının üstüne çıkarak “Dirt” gibi bir efsaneyi yayınlamış, Biohazard (Urban Discipline), Darkthrone (A Blaze in the Northern Sky), Godflesh (Pure), Iron Maiden (Fear of the Dark), Megadeth (Countdown to Extinction) gibi bir çok isim de şimdilerde “kült” statüsüne çıkmış albümleri piyasaya çıkarmıştı.
Ancak şu an için bütün bunlar ilgi alanımızın dışında. Konumuz, o senenin tartışmasız en sert işi olmanın da ötesinde, bütün ’90’lar metal müziğine en çok etki eden albüm; haftanın renk paleti Texas’tan geliyor: Pantera – Vulgar Display of Power!
Önceki albümleri, “Cowboys From Hell” ile Kuzey Amerika’da adını duyuran Pantera, Judas Priest ve Annihilator ile turlamasına karşın, özellikle Avrupalı dinleyiciler tarafından pek de önemsenmemişti. Üstelik ticari açıdan da pek büyük başarı elde edememişlerdi, o kadar ki Rex Brown, VDOP’ın kayıtları sırasında bisikletle bira ve sandviç dağıtarak geçimini sağlıyordu. Ancak VDOP ile her şey tamamen değişti! Albümün yayınlanmasıyla beraber, Pantera, artık küresel olarak tanınan bir grup haline geldi; “Diamond Darrell”, “Dimebag Darrell”, “Rexx Rocker” sadece “Rex” olmuştu. Sadece 2 haftada yazılan albümün, parça parça da olsa bir kaç ay içerisinde bütün prodüksiyonu tamamlanmıştı.
Türlü türlü şehir efsanesine konu olan albüm kapağının arkasındaki hikayeyi Revolver Magazine ortaya çıkarmıştı. Değişik versiyonları olmasına rağmen, plak şirketinden duyduklarını anlatan Vinnie Paul ve Rex Brown’a göre, sokaktan çevirdikleri bir adama, her yumruk için 10$ ödenmiş. Ve doğru poz yakalanana kadar 30’dan fazla yumruk atılmış! Fotoğrafçı Brad Guice ise gerçeğin böyle olmadığını söylüyor. Albümün 20. yıl dönümünde Revolver’a konuşan Guice, “Tamamen kontrollü bir durum. Hatta kimse yumruk yemedi.” diyor. Kapaktaki model Sean Cross’un ağır çekimde yumruklandığı sırada kafasını hareket ettirerek doğru pozu yakaladıklarını söylüyor. Başta renkli olarak kullanılacağı söylenen fotoğrafın, siyah-beyaz basıldığını gören Brad Guice, anlattığına göre, tamamen sersemlemiş. Bu tercihten hiç memnun olmayan fotoğrafçı, kırmızı arkaplanlı renkli fotoğrafların çok daha iyi olduğunu söylüyor. Uzun araştırmalara rağmen, fotoğrafların renkli halleri maalesef hala kayıp.
